Hakanu :(

Ne kadar çok isterdim seninle daha fazla zaman geçirebilmeyi. :( Belki daha çok üzüntü verirdi bana seni göndermek o zaman ama daha fazlasını paylaşmak için feda edebilirdim üzüntüleri. Mektup yazmak istedim sana, zaman mı kalmadı? Hayır zamanım vardı, kendimle ilgilenmekten ya da daha çok üzüp üzülmeme isteğinden geri attım sanırım. İçinde her zaman kocaman bembeyaz bir parça var Hakan, hep hissettim onun varlığını. Gülmekten küçülen gözlerin ve de iç çekişlerin gözümde. Onları gözümün önünden silecek kadar uzak durmazsın umarım benden, bizden. Burada bir hayatmış işte seninki de. Dört buçuk yıl, hayatının 1/5i neredeyse. Zaman geçtikçe uzaklaşacak, oran küçülecek ama gerçekliği kaybolmayacak dört buçuk yılın. Birlikte geçirdiğimiz aylarsa hep daha büyük oranlarla duracak bende. İngiltere ve Bursa ayırdı, böldü ama içerden bir yerlerden öyle sevdim ki seni, öyle çabuk ısındım ki matematiksel hesapları unuttum şimdi. Hep vardın, hep varsın, canım arkadaşım. Özlemiyle gittiğin "kıvılcım" aleve dönüşsün, sıcacık, mutlu, huzurlu ol hep. Hissettir kendini bir şekilde. Çok seviyorum seni. :)