Değer kelimesine taktım bu aralar. Önemli benim için, yasaklanmış gibi, göstermeye korkuluyor, içinde saklanıyor, ya çok fazla ortada ya da hiç. Değer dengesini bulamadı. Yaşadığım ülkede ya da şehirde mi böyle, yoksa evrensel mi bu saçmalık? Yoksa öyle küçük bir çember içinde yaşama savaşı veriyorum ki değere değer vermeyenler mi var sadece etrafımda. Değerin kardeşi saygı bence; belki de sonucu, belki de sebebi... Tam olarak bilmiyorum. Bu aralar beklediğim tek şey değer ve saygı görmek. Başımı yaslamak istiyorum bilen bir omuza; bilen, gören, hisseden, yaşayan bir omuza. Öyle bir insan var mı acaba Ali ve Onur'dan başka? Gerçeklik ve hayalin isimleri onlar da. Her şey, herkes değişiyor mu? Ne kadar samimiyiz?(yine içten anlamında)
Sadece bir omuz evet, üzerinde de bir baş olsun. Gözleriyle konuşsun, dudaklarıyla dokunsun, burnuyla içine çeksin, duymasın kabulümdür ama anlasın. Bilinç istiyorum ya, of, biraz farkındalık!
Kayıtlar
0 Yorum:
Yorum Gönder