Ah Çekerekler

Bu şarkıyı dinledikçe rahmetli dedeciğim yumuşak ama sakallı yanaklarını avuçlarıma koyuyor. Yine sarı kafalı, koca gözlü ve küçücüğüm ve avuçlarım yanakları kadar geniş değil de turu tamamlamak için geziniyorlar sanki. :( Kucağında bir sonraki evcilik senaryosunu beklerken biraz saygı ve ürkeklik ama bol bol sevgiyle sigarasını bitirmesini bekliyorum sanki. İşte sanki.

Ama o sigarasını bitirmiyor hiç. Bekliyoruz, özlüyoruz. Sigaralar bitmiyor. :(

Şimdi aynı duyguyu canımın içi babamın yumuş yanaklarında hissedebildiğimi düşünerek seviniyorum. Canlıyız hala, ikimiz de, seviniyorum işte. İnsanlar ölüyor çünkü. Ölmesi beklenmese de ölebiliyor. O öf değil de oh diyerek yattığında yatağına, ben işte o zaman mutlu olucam. Sigarasını bitirmesini bekliyorum onun da. Kucağında değilim kocaman olduğumdan nispeten, ama masada karşısında otururken son sigarasını içtiğini de görücem, istiyorum ve inanıyorum.

Gittikçe büyüyen ailemiz derin derin oh çekerek huzurla yatacak yataklara ve ben eminim ki cıvıl cıvıl pazar kahvaltıları böyle hüzünlü şarkılar ve rakılarla geçen bir geceden sonra yine bizi bekliyor olacak.

Not: Bu şarkının bana hatırlatacağı çok önemli bir insanın da genç yaşta birlikte yaşlandığım Buket'çim olmasını göz ardı etmeyelim. :*