Deymeyen*

Yerdeki kocaman yatağın üstüne yatıp "all through the day, i me mine i me mine i me mine, all through the night, i me mine i me mine i me mine" diye şarkı söylerdim. Kendimi, omuzlarımı düşünüp bunlardan daha önemli bir şey olamaz diyerek sımsıkı sarılır, yuvarlanarak şarkıma devam ederdim. Şimdiyse kendime değer biçmeye çalışmakla yoruluyorum. Değerli olduğumu ancak bir başkası hissettirebiliyor bana. Kendimi, omuzlarımı düşünüyorum ve hiçbir şeye değmeyeceğini, değmeyeceğimi anlıyorum. Sen anlamıyorsun, bu tamamen benimle ilgili bir şey. Ne yazık
ki...