Göreceli Aflar

Evet, dolup taştığımızda ya da ufak bir fırsatını bulduğumuzda koca gün başında oturduğumuz bilgisayarlardan kafamızı kaldırıp kenarda köşede buluşamadık biz. Modern dünya bizi ayrı tuttukça bir yandan ayak uydurup, bir yandan baş kaldırıp bu dosyalara kaçtık. Birbirimizi göremiyorken bu dosyalarda heyecanımızı, kendimizi paylaştık. Birbirimizin başkalarınca bilinmeyen taraflarını da belki buralardan öğrendik. Yazı, her zaman en az iki kere düşünülerek yazılır. Çoğu zaman biz de o kadar özenliydik, doğru. Ancak önemli olan bağıramadığımız, o tanrıyı bile uyandıracak çığlığı atamadığımız zamanlarda hiç düşünmeden bilinçlerimizi buraya akıtmamızdı.

Şöyle demiştim ilk dosyada;
Seninle ben birbirlerine her fırsatta sarılabilen, gülebilen, nispeten şanslı Makar ve Varvara'sı oluruz belki modern dünyanın.

Şimdiyse her güne birlikte başlayıp, her günü birlikte kapatıyoruz; ama iyi ama kötü. Uzun kahvaltılarımızın, mutfak danslarımızın, büyüdüğünde penceremizden de görebileceğimiz fidanlarımızın hatrına, tüm bu yazılanların hatrına çoğaltalım bu dosyaları. Tamam, ikimizi toplasan tabii ki bir Dostoyevski etmez; ama yaşarken başladıklarımıza yaşarken son vermeyelim, ölürken bitirelim bu kitabı.

Benden oraya büyükçe bir "evet, tamam" gelsin, ikinciye. :*