Oscar Wilde demiş ya herkes sevdiğini öldürür diye; belki o yüzden hala yaşıyor bazıları. Nefretimle yaşatıyorum içimde, etrafımda. Kimisi nefrete bile değmiyor işte ama ilk hisler, engelleyemezsin. Seninle yan yana gelmiş olan ismimden tiksiniyorum. Hiç gerek yok ki yan yana anılmaya, ben temizim sen kirli, ben dostum sen düşman, hey bunun ayrımına varalım artık benim yani söz konusu, ve de sen. Sen hala aynı, ben hala aynıyım; değişmeyecek kimse, sadece uzaktayım, hep gülüyorum. Yanılsamanla, kuruntunla, çirkefliğinle, kıskançlığınla, kocaman sandığın çük kadar kalbinle, aşk sandığın karın ağrınla tek başınasın. Gerçek dostluğu yaşayamamış olanlar insanların samimiyetine hiçbir zaman inanamıyor işte napalım. Aynen hayatı boyunca aldatılmış bir erkeğin hiçbir kadına asla güvenemeyeceği gibi. Neyse şimdi yoksun, dün de yokmuş gibisin aslında. Eksiye geçmeden bana eyvallah yine. Artın bu kadar silikken varlığın yokluğa geçsin madem. Umursamıyorum, nefretim de geçer, gücüm var hep kendinde olsun istediğin.
Bir tanrı varsa şükretmeli, "hiç dostum olmadı" demeyeceğim hiçbir zaman. Şükürden çok belki de teşekkür etmeli dostlara, göğüs kafeslerini açıp beni içine alan hissiyatlı aşklara, evlatlara, kardeşlere.
Kayıtlar
0 Yorum:
Yorum Gönder