İso-san

Ben ilk kez ortaokul bittiğinde aşık oldum. O yaz bi kafeyi devralmıştı babamlar. Yanında da iki tane saha vardı. Her gün gidip basketbol oynuyordum.(hehe bu boyuma bakmayın, oynuyordum baya baya)

Çok geçmeden seni görmüştüm orda. Lan ne zayıftın, aynı ben, ne beyazdın, aynı ben, ne büyük gözlerin vardı, aynı ben. İnsan görmemişim sanki hayatımda daha önce, içim bi hoş oluverdi. Birkaç defa karşılaştık orada seninle, ikimiz de hiç takmadan kendi potalarımızda mal mal top koşturduk. :) Sen kesin hatırlamazsın, ama biliyorum o sendin.

Liseye başladığım gün yine aşık oldum sana. Açmışım anacım napayım. Bu sefer yüzünü görmemiştim senin, bu kadarı da fazla ama di mi? Gel zaman git zaman çözdüm kim olduğunu. Ah ne utangaç insandım, adını öğrenmem bir senemi aldı. Uğraşmadım utangaçlığımdan zaten de yine de ayıp be. Şimdiki halime bakınca çok komik geliyor.(bunu ancak Gülay'la Nuray anlar geçen geceki tuvalet koşturmalarımdan) Neyse cidden komik. Yine gel zaman git zaman arkadaş olduk, şu an bunu nasıl başardığıma bile şaşırıyorum. Benim hem bir şeylerin imkansız olduğunu anlamamda hem de muhteşem günler geçirmemde büyük faydan oldu. Büyük bir adımdın, geri değil asla, ileri, büyük ve güzel bir adımdın.

He sonra noldu, nefretleştik bir şekilde, orasını boş ver. 1 sene boyunca sana nefret besledim. Sonra liseden mezun oldum, Özlem hocamın evine gitmiştik.(eski edebiyat hocam olur kendisi, yüce insan) Bana söylediği bir şeyle silkelendim. "Nefret de bir duygudur, tamamen hissiz olana kadar asla inkar etme içinde hala bir şeyler beslediğini." O günden sonra nefretimi azalttım. İçimden neden o kadar uzun süre çıkmadın, çıkamadın bilmiyorum. İlk olmana bağlıyorum bunu. Sana dediğim gibi hafif bir şey de değildi hem, lan lisedeydim işte sen düşün. :)

Sonraları gerçekten hissizleştiğimi gördüm, aklıma geldiğinde bir gün tekrar karşılaşacağımızı düşündüm sadece. Ne kadar geçerse geçsin gülümseyebileceğimizi düşündüm. Ne artı ne eksi başka bir his, düşünce yoktu. Evet 6 sene sonra karşılaştık ve gülümsedik, oturduk dertleştik, sözleştik.

Sadece gücümü görmeni istiyorum senin de sözünü tutup, bu eksik kaldı çünkü yıllardır. Gereksiz insanlar gördü hep, yıllar sonra "aslında çok değişmişsin" diyebilmen için beni bir de şimdi görmen lazım. O vakit bu vakit. "Death Note'u beğendin mi?" diye başlayacak diyalog inan, izlemediysen sadece ona kızılacak. :)