Söylediğin yalanları sadece sen biliyormuşsun gibi rahat olmayacaktın. Zira hiçbir şeyde yalnız olamadığın gibi yalan söylerken de yalnız değilsin. Yalanının arkasında tek başına durduğunu sanmanın verdiği o aptal ve gururlu sırıtış asla bilinmez değil. İnsanlar yalanlarını saklayabilseler yalan diye bir kelime olur muydu sanıyorsun?
Yalnız yaşayabileceğin tek şey sonlar işte. Tüm samimiyetinle, gururunla, yalanınla, sevecenliğinle, tüm kötülüğünle ya da güzelliğinle, bütün iyi niyetlerinle yalnız kaldığın o an; evet sonlar. Kandırdığını sandığın her an bir başkası tarafından kandırılıyorsun. Bıyık altından sırıttığın her an ensende nefesini dahi hissettirmeden başka bıyıkların altından sırıtanlar var sana. Lenslerinin arkasında korkak göz bebeklerin görünmüyor ya da telefon hattının cızırtısından tir tir titreyen sesin, fısıltıların duyulmuyor sanıyorsun. Gözle görülmeyen birkaç ter damlasının ıslaklığını hiç kimse hissetmiyor, sözlerinin alt metinleri de okunmuyor zannediyorsun. Yanılıyorsun arkadaşım. Tüm amalar görünecek, duyulacak hatta dokunulacak kadar ortada. Hepimizin yalanları, sakladıkları, bahaneleri, kaçışları, tutkuları ortada. Neyi, kimi, kimden ve neden saklamaya çalışıyoruz hala? Neden çabalıyorsun?
Ne yazık ki çok fazla yanıldın arkadaşım. Tüm bu yanılgılarla ölüp gidecektin, yazık. Ölümün de bir çeşit son olduğunu düşünürsek ancak o zaman anlayacaktın yalnızlığını da. Ama o saniyeler yetmeyecekti pişman olup geri adım atmaya. Şimdiyse bir başka sonda hala yaşarken, hatta belki de yaşadığın hayata lanet ederken yalnızlığını anlıyorsun. Bütün pişmanlığını kendi sonunda yalnız kendin yaşıyorsun; kimsen yok, biliyorsun. Ama korkma ölmeyeceksin. Bu sonda ne kadar kalacağına bile sen karar vereceksin, müjde!
Amalar, keşkeler, oflar, üfler ya geride kalacak ve sen yine kalabalığa karışıp mutsuz olacaksın, ya da yalnızlığına ve sonuna takılıp mutsuz olacaksın. İstediğin kadar huzura kavuş, sen, mutsuz olacaksın. Müjde?
Kayıtlar
0 Yorum:
Yorum Gönder