Her Gün Biraz Daha Yaşlanmıyor Muyuz Acaba?

Üç buçuk kilo almışım a dostlar! Düzenli hayatı bu yüzden seviyorum, oley! Tamam, Alexander Supertramp gibi kuruyup ölene kadar dolaşmak, görmek ve gerçekten yaşadığımı bilmek müthiş olurdu. Ancak madem şu an buradayım, madem bir süre daha bu şekilde devam etmek zorundayım ve madem düzen girdi hayatıma; o zaman biraz fiziksel olarak kendime gelmemde de bir sakınca yok.

Artık gündüz yaşıyorum, yaşarken de yemek yiyorum. Tüm yorgunluğuma rağmen üşenmeden ziyafet çekiyorum kendi kendime, oh yarasın! Gündüz yaşayınca ve çoğunlukla yorulmakla meşgul olunca düşünmek değer kazanıyor. Artık saçma sapan şeyleri daha az düşünüyorum. Özlemeyi, iç geçirmeyi neredeyse bıraktım. Önüme bakmak zorundayım çünkü. Bir sürü hayal, bir sürü plan, bir sürü liste var gerçekleştirecek. E şimdi ben bu kısıtlı zamanı arkama harcarsam hiç göremediğim, her gün gördüğüm önüme ne olacak? O da arkamın kokuşmuş bir yansıması, bir devamı olmayacak mı?

Zamanım çok kısıtlı hemen harekete geçmeliyim bu yüzden. Bugün biraz kötü başladı aslında, hava da kötü. İnsanın içini karartacak bir sürü sebep de var; ama yok yok yeni yılda şikayet yok; söz verdim. ;)

Annem burada ve bugün dönmeye kararlı, şimdi gidip uyanmadıysa onu uyandıracağım, mööthiş bir kahvaltıyla güne yeniden başlayacağız, sonrası da kısmet bakalım. :P