Beni uyandırma artık! Geçti diyorum, bari nefret ettirme! Nefret gibi ağır duygularla geçmesin ki zamanlarım, gerek yok. Pazar sabahım var sadece keyifle gerine gerine uyanıp yatakta rüyalarımı kafamda dizeceğim uzun uzadıya. Onu da sinirle stresle nefretle başlatma bir daha, başlatama! İki aydır ilk kez şükrettim "iyi ki o sarhoş hayatta değilim hala, iyi ki..." Başka başka şeyler de söyledim tabii şükür adına. Akıllılık ediyorum diye kendimle gurur da duydum. Sonra yine yatağa girip sarıldım kalorifere; ama olmuyor, o sinirle olmuyor işte.

Şimdi yeni bi hayat istemiyorum, kendi hayatımı istiyorum sadece. Artık kimseye hayat teslim etmediğim bilinsin lütfen. Ve ben de sırıtarak uyanayım cam kenarlarında; "bugün hava kapalı, gitmesene" diyerek diyerek.

Bugün hava cidden kapalı bak