Bir Dakikalık Saygı Duruşu

Sürreal fotoğraflar çekmek istiyorum dedim kendi kendime. Ama hiç oynamadan, doğal, gerçek ve bir o kadar da gerçek üstü. Hiç örneği var mı acaba diye internette dolaşırken Dali'yi gördüm ilk arama sonucunda. E dedim bir Halsman vardı, şu yukarıdaki meşhur fotoğrafın da sahibi, ve ancak internetten bakabildiğim "Jump" isimli bir kitabı... Kendimi muhteşem hissettim sonra. Adamın çok fazla bilmediğim fotoğrafı varmış. Zaten Dali serisiyle Jump serisi yeter bu geceki düşüncelerimle alakalı olarak beni tatmin etmeye. Ama mesela bir Audrey Hepburn görmek de sevindirdi, inanılmaz güzel bir kadının muhteşem bir gülüşü bu alttaki. Sürrealizm belki bunu da kapsıyordur. Ne bileyim, sadece daldım kaldım.

Sonra Hitchcock'un Birds filminin de fotoğrafçılığını yapmış Philippe Halsman. Yaptığı portre fotoğrafçılığından biraz fazlası sanki...

Ama benim yıllardır favorim olan bir fotoğraf vardır ki o da aşağıdadır. :) İçinde Dali vardır, kadın vardır, karanlık ve aydınlık vardır, kurukafa vardır, hatta Dali'nin elinde bastonu da vardır. Çok açıklamasını yapmaya gerek yok bence. Zaten içinde en büyük sürrealist adam oturunca bir fotoğraf kurgusunun güzel olmaması beklenemez. Isırın beni kadınlar!

Bu fotoğrafı döngüyü anlatması açısından çok beğendim. Neredeyse Dali'nin meşhur "aklın direnci"(evet ben :P) tablosuyla aynı şeyleri ifade ediyor bana. Zor bir gerçeklik var, neredeyse imkansız bir gerçeklik, ya da gereksiz diyelim. Sonuçta insanları bu çekilde dizilmiş görmüyoruz her zaman. Düşünmüyorlar, zaten düşünmesinler de, bırakalım bunlar beni tatmin etsin böylelikle.

Neyse, bu da Dali serisinden görmediğim bir başka fotoğraf. Gerçek olduğunu kimse iddia edemez, Dali'nin "Birth of the new man"inin bir reprodüksiyonu sanki. Fotoğrafın ne anlattığını birkaç kitap okumuş, biraz müzik dinlemiş ya da serçe parmağının ucunu biraz sanata batırmış herhangi biri anlayacaktır. İfadeler kişiye göre değişecektir - ki bu benim en sevdiğim kısım...

Bu da bu gece "gerçeküstücülüğü fotoğrafa nasıl yansıtabilirim?" sorusunu kendime sorduktan sonra aklıma gelen ilk fikirdi. Yeni gördüm bunu da ve lanet ettim evde yalnız olduğuma. Şimdi buna benzer bir şeyler koyuyor olabilirdim buraya. Kendimize yetmiyoruz gerçekten!

Tek söyleyebileceğim kelime "flesh" olurdu bu fotoğrafla ilgili. Ve tabuları yıkmaya çalışan Dali yine iş başında. Bu bir zıplayış değil. Bu "öte" bir şey. Çoğumuzdan "öte" bir adamın hepimizden "öte" bir adamla yaptığı bir çalışma sadece.

Bazen bazı şeyleri elinin tersiyle iten ve sırıtan insanlara imreniyorum. Köpeği olduğumuz bir sistemdeyiz ve ben şu pis tasmayı çıkarmayı gerçekten çok istiyorum.

Muhteşemsin Halsman, bu gece bana umut verdin.