Nüü

Her şey mi geçiyor ya? Geçmeyeceğini düşündüğüm, kaldıramayacağımı düşündüğüm her şey mi siliniyor? Ne ilginç yaratıklarız. Mutlu olmayı özledim. Yavaş yavaş fark ediyorum ki zaten çok da mutlu değilmişim. İhtiyacım olan şimdi yeni yüzler, yeni kitaplar, yeni filmler, yeni müzikler, her şeyin yenisi. Zaten oluşturmaya başlamıştım bu fikri kafamda. Tek isteğim bu dönemimde biri olmasıydı işte yanımda, zaten çok da eski olmayan. Olmuyormuş demek ki her zaman her istediğin. Olanlarla yetinip yeniden güçlü olduğumu görebilmek istiyorum. Güçlü hissedip olamamak, acıyı bile bilinçli yaşamak, kendine zarar verdiğini bilerek zarar vermek en kötüsü zaten. Sigara içmek gibi aslında; farkı zevk almaman, gittikçe zarara odaklanman oluyor.
İnancım yerine gelmekte, yapılan misillemeler beni gülümsetmekte, umudum artmakta; yok boş umutlar değil. Bana ait olanlar.
Ne kadar istemesem de şu sunumu hazırlamalıyım artık. Kafamda çok farklı şeyler var aslında, yüksek lisans bırakmak gibi, KPSS'ye girip bi üniversiteye girmek gibi, kolaj resimler yapmak gibi, fotoğraf çekmeyi öğrenmek gibi, hatta pinhole deneyimi gibi, şu senaryoyu bitirmek gibi, fimoyla küçük bir dünya yaratmak gibi, renkler gibi işte kısacası. Unutmaya zorladığım her şeyi hatırlayıp yine Simay olmak gibi. Belki içimdeki çelişki ve acıyla, belki onlarsız, belki yalnız, belki birileriyle.
Dostlarımla olmak istiyorum bu ara, hatırlamak için büyük yardımcı çünkü.
Hatırlatın...